Azië vanuit een ander perspectief.
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
19 December 2014 | Cambodja, Preah Seihanouk
Een nieuw land, met nieuwe ervaringen zullen we maar zeggen. Waar we in Thailand vooral de toeristische kant hebben gezien, zien we hier in Cambodja nog veel van de nasleep van de Khmer Rouge. Ten opzichte van Thailand vinden we het op veel punten nog niet eens zo heel erg verschillend, maar de armoede heerst hier wel veel meer.
Kinderen van 3/4 jaar die al achter je aankomen "lady, lady, 10 postcards for $1", mensen die op straat naar je toekomen om te bedelen voor geld of voedsel en niemand die raar opkijkt wanneer de complete elektriciteit in een gebied er weer even uit ligt. Het 'voordeel' aan dat het land een stuk armer is, is dan wel weer dat de mensen hier een stuk vriendelijker zijn. In restaurants zijn ze je dankbaar, in guesthouses proberen ze het op hun manier zo goed mogelijk voor je te regelen en wanneer je terug komt herkennen ze je en zijn ze nog blijer.
De tuktuk drivers zijn daarentegen hier zo desperate dat elke stap die je zet, je gevraagd wordt of je een tuktuk wilt. In het begin waren we nog zo beleefd om "no thank you" te zeggen, waarop ze vervolgens antwoorden: "tuktuk? ..2 sec. stilte.. no? Tomollow?" (Ze spreken hier de R namelijk uit als L en de T uit als een S). De kledingkraampjes hebben hier vervolgens weer vrolijk op ingespeeld door shirts te verkopen met daarop de tekst: no tuktuk. Not today, not tomorrow...
Aangekomen vanuit Bangkok in Siem Reap werden we opgehaald door het hostel met niet 1 van de zoveel bussen die daar stonden, maar met zowat de enige Cambodjaanse tuktuk die er stond. Tsja, het verschil moet er wezen.. de tuktuks hier bestaan letterlijk uit een karretje, gespannen achter een scooter en de rijstijl hier is bijna nog erger dan in Thailand, so hold on! Onderweg langs de super mooie hotels met prachtige kerstverlichting gekomen en voor het eerst een heel klein beetje een kerstgevoel gekregen. In Siem Reap zijn we totaal 3 dagen geweest.
We hebben hier een beetje door de stad heen gelopen, de zonsondergang bekeken bij Angkor Wat (waar het echt stikte van de toeristen) en de volgende dag de zonsopgang en de andere tempels bekeken. We dachten, misschien is de zonsopgang wel minder druk aangezien we hier om 4 uur ons bed voor uit moeten, maar niets was minder waar. La-ding-en toeristen die liepen te dringen (en er waarschijnlijk al eeuwen stonden), om maar het beste plekje te bemachtigen voor de perfecte foto.. pfff nou wij staan wel aan de zijkant hoor!
De tempels waren allemaal echt prachtig, vooral de Ta Prohm temple omdat deze volledig vergroeid is met bomen, maar om 9 uur was ik er persoonlijk al weer een beetje klaar mee. We waren hartstikke moe, werden alleen nog maar lomer van het slenteren en op een gegeven moment leek elke tempel hetzelfde. Eenmaal thuis aangekomen de hele middag dus maar geslapen :D. De moeheid was mede te danken aan de korte nachtrust, want toen we naar ons schema keken kwamen we erachter dat we eigenlijk veel te veel tijd hebben hier. We zijn toen maar eens een beetje gaan brainstormen en kwamen op het idee om met kerst naar Kuala Lumpur te gaan en oud & nieuw in Singapore te gaan vieren. Wauw, I can't wait!!!
Vanuit Siem Reap hebben we een 8 uur durende boot (bovenop het dek, in de brandende zon) naar Battambang gepakt, een plek die je volgens de Lonely Planet niet over mocht slaan. De boottocht was echt super indrukwekkend, waarbij je onderweg langs allemaal dorpjes kwam die op het water gebouwd waren. Van redelijke hutjes, tot de meest armoedige 'huisjes' en van over-enthousiaste kinderen die naar je zwaaien tot mensen die je op het land nog alles met hun handen en primitieve machines ziet verbouwen. Niet te bevatten hoe die mensen leven.
In Battambang zelf zijn we alle highlights bij langs geweest, maar bij elke spot vroegen we ons af of we goed stonden. Het enige interessante in deze stad vond ik de verhalen over de Khmer Rouge in het museum, dus dit was helaas niet zo'n groot succes.
Vervolgens zijn we na een bijna 13 uur durende busreis (over een afstand van nog geen 500km) belandt in Sihanoukville.
De dag na deze lange reis hebben we een dagje strand gepakt om onze een batterij weer even op te laden. Eenmaal op het strand belandt lopen er van elk soort minstens 10 mensen rond, die elk ook zo'n 10x langs lopen en vragen: "manicure, pedicure?" "Massage?" "Bracelet?" "You want some fruit today lady? Maybe later?". Nou dat streepje batterij van mij was al gauw in het rood belandt ipv dat hij opgeladen werd.
Om deze dagen te breken zijn we een nacht naar Koh Rong Samloem geweest, naar het schijnt één van de mooiste en rustigste eilanden en rustig was het zeker. Geen verbinding, geen verkeer en ondanks dat we in een open gebouw, met uitzicht op zee en zo'n 14 anderen sliepen, hadden we het gevoel dat we helemaal alleen waren. Het enige wat een beetje jammer was, was het weer. Het was bewolkt en het waaide super hard. Opzich geen probleem want heerlijk uitwaaien en wat minder heet was ik zeker aan toe, maar dit maakte de boottocht een heel stuk minder leuk. De boot (een kleine speed ferry waar net 30 mensen op pastten) deinsde over de 3 meter hoge golven en bewoog van links naar rechts door de wind. Daar bovenop belandde je in een soort mini vrije val elke keer dat je over de golf heen ging, voordat je vervolgens weer op het water klapte. Om er vervolgens nog een schepje bovenop te doen zat er naast ons een mediterende, en achter ons een zingende Chinees die bij elke golf gilde.. kortom ik voelde me net pakje yogho: schudden voor gebruik.
Vanavond wordt het ons laatste avondje stappen hier in Sihanoukville, voordat we morgen verder gaan naar onze laatste en waarschijnlijk meest indrukwekkende bestemming in Cambodja: Phnom Penh.
Maar voor nu, fijne vakantie iedereen!
Kinderen van 3/4 jaar die al achter je aankomen "lady, lady, 10 postcards for $1", mensen die op straat naar je toekomen om te bedelen voor geld of voedsel en niemand die raar opkijkt wanneer de complete elektriciteit in een gebied er weer even uit ligt. Het 'voordeel' aan dat het land een stuk armer is, is dan wel weer dat de mensen hier een stuk vriendelijker zijn. In restaurants zijn ze je dankbaar, in guesthouses proberen ze het op hun manier zo goed mogelijk voor je te regelen en wanneer je terug komt herkennen ze je en zijn ze nog blijer.
De tuktuk drivers zijn daarentegen hier zo desperate dat elke stap die je zet, je gevraagd wordt of je een tuktuk wilt. In het begin waren we nog zo beleefd om "no thank you" te zeggen, waarop ze vervolgens antwoorden: "tuktuk? ..2 sec. stilte.. no? Tomollow?" (Ze spreken hier de R namelijk uit als L en de T uit als een S). De kledingkraampjes hebben hier vervolgens weer vrolijk op ingespeeld door shirts te verkopen met daarop de tekst: no tuktuk. Not today, not tomorrow...
Aangekomen vanuit Bangkok in Siem Reap werden we opgehaald door het hostel met niet 1 van de zoveel bussen die daar stonden, maar met zowat de enige Cambodjaanse tuktuk die er stond. Tsja, het verschil moet er wezen.. de tuktuks hier bestaan letterlijk uit een karretje, gespannen achter een scooter en de rijstijl hier is bijna nog erger dan in Thailand, so hold on! Onderweg langs de super mooie hotels met prachtige kerstverlichting gekomen en voor het eerst een heel klein beetje een kerstgevoel gekregen. In Siem Reap zijn we totaal 3 dagen geweest.
We hebben hier een beetje door de stad heen gelopen, de zonsondergang bekeken bij Angkor Wat (waar het echt stikte van de toeristen) en de volgende dag de zonsopgang en de andere tempels bekeken. We dachten, misschien is de zonsopgang wel minder druk aangezien we hier om 4 uur ons bed voor uit moeten, maar niets was minder waar. La-ding-en toeristen die liepen te dringen (en er waarschijnlijk al eeuwen stonden), om maar het beste plekje te bemachtigen voor de perfecte foto.. pfff nou wij staan wel aan de zijkant hoor!
De tempels waren allemaal echt prachtig, vooral de Ta Prohm temple omdat deze volledig vergroeid is met bomen, maar om 9 uur was ik er persoonlijk al weer een beetje klaar mee. We waren hartstikke moe, werden alleen nog maar lomer van het slenteren en op een gegeven moment leek elke tempel hetzelfde. Eenmaal thuis aangekomen de hele middag dus maar geslapen :D. De moeheid was mede te danken aan de korte nachtrust, want toen we naar ons schema keken kwamen we erachter dat we eigenlijk veel te veel tijd hebben hier. We zijn toen maar eens een beetje gaan brainstormen en kwamen op het idee om met kerst naar Kuala Lumpur te gaan en oud & nieuw in Singapore te gaan vieren. Wauw, I can't wait!!!
Vanuit Siem Reap hebben we een 8 uur durende boot (bovenop het dek, in de brandende zon) naar Battambang gepakt, een plek die je volgens de Lonely Planet niet over mocht slaan. De boottocht was echt super indrukwekkend, waarbij je onderweg langs allemaal dorpjes kwam die op het water gebouwd waren. Van redelijke hutjes, tot de meest armoedige 'huisjes' en van over-enthousiaste kinderen die naar je zwaaien tot mensen die je op het land nog alles met hun handen en primitieve machines ziet verbouwen. Niet te bevatten hoe die mensen leven.
In Battambang zelf zijn we alle highlights bij langs geweest, maar bij elke spot vroegen we ons af of we goed stonden. Het enige interessante in deze stad vond ik de verhalen over de Khmer Rouge in het museum, dus dit was helaas niet zo'n groot succes.
Vervolgens zijn we na een bijna 13 uur durende busreis (over een afstand van nog geen 500km) belandt in Sihanoukville.
De dag na deze lange reis hebben we een dagje strand gepakt om onze een batterij weer even op te laden. Eenmaal op het strand belandt lopen er van elk soort minstens 10 mensen rond, die elk ook zo'n 10x langs lopen en vragen: "manicure, pedicure?" "Massage?" "Bracelet?" "You want some fruit today lady? Maybe later?". Nou dat streepje batterij van mij was al gauw in het rood belandt ipv dat hij opgeladen werd.
Om deze dagen te breken zijn we een nacht naar Koh Rong Samloem geweest, naar het schijnt één van de mooiste en rustigste eilanden en rustig was het zeker. Geen verbinding, geen verkeer en ondanks dat we in een open gebouw, met uitzicht op zee en zo'n 14 anderen sliepen, hadden we het gevoel dat we helemaal alleen waren. Het enige wat een beetje jammer was, was het weer. Het was bewolkt en het waaide super hard. Opzich geen probleem want heerlijk uitwaaien en wat minder heet was ik zeker aan toe, maar dit maakte de boottocht een heel stuk minder leuk. De boot (een kleine speed ferry waar net 30 mensen op pastten) deinsde over de 3 meter hoge golven en bewoog van links naar rechts door de wind. Daar bovenop belandde je in een soort mini vrije val elke keer dat je over de golf heen ging, voordat je vervolgens weer op het water klapte. Om er vervolgens nog een schepje bovenop te doen zat er naast ons een mediterende, en achter ons een zingende Chinees die bij elke golf gilde.. kortom ik voelde me net pakje yogho: schudden voor gebruik.
Vanavond wordt het ons laatste avondje stappen hier in Sihanoukville, voordat we morgen verder gaan naar onze laatste en waarschijnlijk meest indrukwekkende bestemming in Cambodja: Phnom Penh.
Maar voor nu, fijne vakantie iedereen!
-
19 December 2014 - 15:20
Trudie:
Nou jullie hebben al weer het nodige beleeft zeg!! Was weer leuk om te lezen!! Alvast veel plezier gewenst in Phnom Penh, hier lezen we de volgende keer vast meer over !!
Groetjes, Trudie -
20 December 2014 - 11:27
Gerja:
Wat heerlijk om deze reis te maken. Wat een indrukken en ervaringen! Geniet ervan en fijne Kerstdagen... -
20 December 2014 - 14:07
Mams:
Heey Lieverd!
Kijk er echt elke x zo naar uit om je mooie verhalen te lezen! Fantastisch!
Je kunt je de armoede daar idd denk ik nu pas echt voorstellen als je daar bent!
De rijkdom is zo gewoon voor ons! Wat dat betreft zijn ze natuurlijk zo wanhopig op zoek naar inkomsten en dan krijg je, jammer genoeg, dit vervelende gedrag!
Wel weer komisch dat ze daar zelfs commercie in zien door T-shirts te verkopen met "no tuktuk not Haha
Vind het ook heel leuk voor jullie dat jullie nog naar Singapore en Maleisië gaan! Geweldig!
Ik wens jullie daar dan ook een hele fijne Kerst en een SUPER begin van 2015 toe!
-
21 December 2014 - 16:06
Sanne Tigelaar:
In elk nieuw verhaaltje toch ook weer een dikke cultuurshock.
Gek idee eigenlijk hea dat deze mensen zo anders dan ons lezen. Dat kunnen we ons bijna niet voorstellen.
Kan nu al niet wachten tot de verhalen van Singapore en Kuala Lumpur!! Gaaf hoor!
Meiden veel plezier nog en tot op skype!
xxxxxxxxx -
24 December 2014 - 06:16
Mams:
Heey Lieverd, ben ik nog even zo een dag voor de Kerst om jullie {vanuit Stormachtig en Druilerig Nederland :P} Hele Fijne Kerstdagen in Kuala Lumpur en een SUPER begin van 2015 in Singapore te wensen!!!
Heel veel Plezier!!!
hele DIKKE KUZZZZZZZZZZ -
24 December 2014 - 15:22
Dick:
Hoi Kirsten, blijf volhouden, die mooie avonturenverhalen! Een beetje zon is namelijk nooit weg, hier in NL. Weet niet of ze in Cambodja ook aan kerst doen (Cambodja heeft een Franse historie, dus het zou zo maar kunnen), maar jullie zullen je heus wel weten te vermaken. Ik verwacht nog wel (minimaal) een verhaal vóór oud en nieuw, dus de bijbehorende wensen volgen nog. Een kaartje voor jou zit er deze keer namelijk niet in, met al die wisselende adressen, haha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
