Next level backpacking.

Nadat we veilig geland waren en we super trots op onszelf waren dat we in één keer de goede metro gevonden hadden die ook nog eens schoon was, werden we daarna snel onder de koude (eigenlijke hete) douche gezet. Vol goede moed dachten we zo even richting het hostel te kunnen lopen, om vervolgens binnen 2 seconde te worden bedolven onder mensen die aan ons vroegen of we een taxi nodig hadden, of waar we heen gingen. 'Where you going', het meest bekende zinnetje in Azië is terug, maar dit keer in een next level variant om er weer van af te komen. Er op ingaan werkt namelijk averechts en als je ze negeert blijven ze je voor gemiddeld een metertje of 200 volgen voordat ze eindelijk de moed opgeven. De enige optie die ons toen resteerde was de weg zoeken met behulp van de Lonely Planet. Echter heeft dit hetzelfde effect als gratis blikjes cola weggeven in de stad; ze springen nog net niet bovenop je.
Welcome to India!

Ons hostel bleek in een guur steegje te liggen, waar ons bij aankomst verteld werd dat we een upgrade hadden naar hun andere hostel i.v.m. renovaties. Wantrouwend, maar blij dat we uit het steegje konden, volgden we de receptionist en kregen we een kamer met airco en een rond king size bed. En ja, uiteindelijk hebben we ècht dezelfde prijs betaald. 
Nog overwelmt van de eerste indruk gingen we op pad nadat we een uur verder waren om een treinticket boeken, gezien de vriendelijke hostel medewerker ons alles wilde vertellen over india, haar scams en haar openbaar vervoer.
We hebben een bezoekje gebracht aan de connaught rotonde en de indian gate, waar we al likkend aan een ijsje op een heerlijk plekje in de schaduw zaten, totdat Anoek zei dat ze een spetter voelde. Nog voordat ze haar zin af kon maken begon het te onweren en kwam het met bakken uit de lucht. Opgepropt tussen de Indische mensen, schuilden we onder een boom waar zij absoluut geen problemen mee hadden. Ongeneerd waren ze selfies aan het maken waar wij 'heel toevallig' op de achtergrond stonden. Eenmaal zeiknat geregend weer terug, viel het op dat er weinig eetmogelijkheden zijn. Er zijn vooral kraampjes die er onsmakelijk en vies uit zien en supermarkten of kleine winkeltjes heb je niet echt. Alles is te koop bij kraampjes en we moeten nog even uitvinden wanneer een kraampje goed is en wanneer niet.

Dag 2 in Delhi stond er een fietstour om half 7 gepland, maar de moesson had weer de overhand en dus kon deze niet doorgaan. Onder het genot van een chai, wachtten we op ons ontbijt en keken we uit op een relatief drukke straat. Tuktuks, scooters en busjes scheurden voorbij over de smalle, ongeasfalteerde weg, allen volgepropt met goederen of kinderen. De rest van de dag hebben we maar een bezoekje gebracht aan de mall of India, het grootste winkelcentrum van het land. Met een indoor skibaan en eindeloos veel winkels, hebben we heerlijk geshopt en spiderman homecoming gezien in de bioscoop.

Dag 3 in Delhi hadden we meer geluk. Het was droog, dus we konden aansluiten bij de tour van deze dag. Na een korte instructie stapten we op de oranje fietsen en begon het avontuur. Kris kros door het verkeer en de smalle steegjes, kregen we een goed beeld van hoe de mensen hier echt leven en hoeveel armoede er heerst. Je krijgt een levendig beeld wat niet te beschrijven valt. Mensen leven overal, vaak weet je niet of iets nou een stoep is of een huis en op een dak met uitzichtpunt zijn mensen zichzelf en hun kleding aan het wassen. Zeer indrukwekkend om op deze manier te zien. Na de tour hebben we nog even het rode fort bekeken, om vervolgens om 17u de nachttrein te pakken naar Jaisalmer. Na ons door de grote mensenmassa op zowel het station zelf als op het platform gewurmd te hebben, zaten we te wachten op het station. Vol verbazing zagen we hoe mensen over het spoor naar het andere platform liepen of hoe ze met zijn 3en op een rij tegen een trein aan stonden te urineren. In eerste instantie zagen we wat op tegen de rit want deze zou 19u duren, maar doordat we onze 'coupe' deelden met hele aardige locals, vlogen deze voorbij.
Ze hebben ons zelfs geleerd hoe we een mango moeten eten zonder een mes, fantastisch!

Jaisalmer is een verschil van dag een nacht met New Delhi. Het is een klein dorpje in de woestijn tegen de grens van Pakistan aan en is gebouwd in een stijl die mij doet denken aan Egypte. De tempratuur ook gelijk, wat met een gevoelstemperatuur van 47 graden en zweet dat van je handpalmen af loopt, iets minder prettig is. Het heeft een prachtig fort in het midden die gebouwd is van zandstenen en naast de tuktuk chauffeurs en de mensen met kraampjes in het fort, zijn er geen mensen die ons onnodig ergens naar binnen proberen te sleuren. Wel zijn er veel schattige kinderen die zwaaien en helemaal blij en verlegen worden wanneer je terug zwaait.

We hebben hier het fort bekeken en zijn een nacht de woestijn in gegaan op een kameel, een ervaring om nooit meer te vergeten. De woestijn is niet de gewone woestijn die je je voorstelt, maar bestaat ook uit wat groen en je raad het nooit: uit windmolens!
Na 1,5 uur arriveerden we bij een hutje tussen de zandduinen en waren we blij dat we van de kamelen af konden (spierpijn morgen!). Onze tourguide Simon was zeer gastvrij en heel lief. Tijdens het avondeten, wat hij op een kampvuurtje bereid had, vertelde hij over zijn leven in de woestijn en wij over onze. Niet te geloven dat hij in de woestijn woont en Jaisalmer de enige stad is op aarde die hij gezien heeft. De borden die vies waren werden afgewassen door er zand over te wrijven en onder het genot van een biertje ging de zon langzaam onder. Dan pas besef je je hoe bijzonder het is dat je in het donker op een bedje ligt in de woestijn met kamelen om je heen en genoeg andere beesten waar je geen idee van hebt.
De volgende ochtend was het tijd om terug te gaan naar Jaisalmer om vervolgens de bus te pakken richting Jodhpur; een nieuw avontuur. De bus vloog van links naar rechts over het wegdek en waar nodig pikte hij een berm mee met 100 km/h, geen probleem hier. Het enige wat de bus kan stoppen is een koe. Halverwege kwam er een beste bui over die zowel buiten als gedeeltelijk binnen op mijn hoofd viel en dat terwijl wij de 'luxere bus' gepakt hadden. Gelukkig was er een local zo aardig om achter in de bus te gaan zitten en kon ik op zijn plek zitten, wat nou pas op voor de mannen in India?!

Het valt op dat er bijna geen toeristen zijn, alleen bij de grote toeristische plekken komen we soms wat toeristen tegen, maar zelfs in Delhi hadden we het gevoel dat we de enige waren. Verder valt het op dat het land getroffen wordt door zeer veel vooroordelen. Als je de tuktuk/taxi chauffeurs en de verkopers met slechte intenties niet meerekent, dan zie je een gastvrij volk die je met alles willen helpen. Velen willen met je op de foto en zijn helemaal blij wanneer je naar ze zwaait. De hostelmedewerkers dragen je tassen naar binnen en als je om een cola vraagt omdat dit op het menu staat, dan gaan ze naar de winkel en komen ze het persoonlijk naar je kamer brengen. We zijn zeer verrast doordat je alleen maar slechte verhalen hoort, maar als je tegen de locals zelf praat dan zie je dus ook een hele andere kant die ik tot nu toe nog nooit zo in een ander land heb gezien. Het is dus een land met grote contrasten, maar echt prachtig en verrassend om te zien!

(Voor foto's moeten jullie even op Facebook en Instagram kijken want het uploaden lukt helaas niet op deze site)